Piotr Kesicki¹(A,B,C,D), Igor Šwierkowski¹(E,F), Ewa Jachi(E,F), Krystyna Rastawska^2,3(B,F), Jacek Tuniewski (A,F), Katarzyna Bogacz^1,2(D,E,G), Jan Szczegielniak^1,2(C,G), Politechnika Opolska, Szpital Specjalistyczny MSWiA w Głuchołazach, Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Nysie

Cel pracy: Ocena skuteczności Super Indukcyjnej Stymulacji w terapii oddechowej u pacjentów po zakażeniu koronawirusem SARS-CoV2.

Materiał i metodyka: Badania zostały przeprowadzone w szpitalu specjalistycznym MSWiA w Głuchołazach na oddziale pulmonologicznym. Wybrano 15 mężczyzn w przedziale wiekowym od 35. do 63. roku życia, oraz 15 kobiet w przedziale wiekowym od 32. do 69. roku życia. Każdy pacjent został poddany 10 zabiegom Super Indukcyjnej Stymulacji.

Wyniki: Zastosowanie Super Indukcyjnej Stymulacji wykazało, że średnie nasilenie kaszlu, bólu w klatce piersiowej, skrócenie oddechu, kaszlu z plwociną, pocenia się, bólu głowy, nudności, biegunki, bólu mięśni, brak apetytu, problemów z koncentracją, problemów z myśleniem, problemów ze spaniem, zmęczenie zmniejszyło się.

Wnioski: Analiza wyników wykazała pozytywny wpływ zastosowanej terapii. Biorąc pod uwagę odpowiedzi udzielone przed i po zakończonej rehabilitacji, stan zdrowia badanych poprawił się o 20,18%. Największe różnice wyników zaobserwowano w przypadku bólu głowy, biegunce, problemu ze spaniem gdzie odpowiednio wynosiły 39,85%, 30,91% oraz 28,57%. Porównanie wyników badań wykazało, że jakość życia pacjentów uległa poprawie.

Wprowadzenie: Ostra niewydolność oddechowa to stan kliniczny, u którego podstaw można wymienić wiele czynników: miejscową infekcję, toksyny, urazy mechaniczne, stan zapalny. Organizm, na zasadzie homeostazy, wyzwala reakcje obronne blokujące dalsze uszkodzenia płuc, jednak nierzadko przyczynia się do postępującej degradacji organu. Wraz z poszerzającym się uszkodzeniem między innymi śródbłonka płuc dochodzić może do poważnych problemów związanych z niedotlenieniem innych organów, w szczególności serca czy nerek. Tym samym, ostra niewydolność oddechowa prowadzić może do zgonu pacjenta pomimo prawidłowego leczenia. W listopadzie 2019 roku rozpoczęła się światowa pandemia wywołana koronawirusem SARS-CoV-2. Następstwem zakażenia patogenem jest rozwój choroby COVID-19. Schorzenie, w ciężkich przypadkach, może prowadzić do powstania oraz rozwoju ostrej niewydolności płucnej, skutkującej często zgonem pacjenta pomimo podjętej intensywnej terapii klinicznej. W wielu przypadkach wyleczenia, wirus poza negatywnym wpływem na organizm człowieka w trakcie choroby, uszkadza go również długotrwale po wygaszeniu infekcji. Objawy najczęściej występujące u ozdrowieńców to między innymi zmęczenie, duszności, kaszel, bóle w klatce piersiowej. Wymienione powikłania uwarunkowały konieczność pilnego rozpoczęcia profesjonalnej rehabilitacji oddechowej, która przyczyniać się będzie do odbudowania w jak największym stopniu stanu przed zachorowaniem na COVID-19. Filarem, na którym można oprzeć rehabilitację pacjenta po COVID-19 jest Super Indukcyjna Stymulacja, spełniająca kluczowe cele rehabilitacji takie jak poprawa wentylacji płuc, zapobieganie ich zwłóknieniu, poprawa drożności dróg oddechowych, poprawa krążenia krwi oraz limfy, zmniejszenie oraz zanik szczątkowych ognisk zapalnych w płucach.

Materiał i metodyka: Badania mające na celu potwierdzenie skuteczności Super Indukcyjnej Stymulacji w terapii oddechowej po zakażeniu wirusem SARS-CoV-2 zostały przeprowadzone w szpitalu specjalistycznym MSWiA w Głuchołazach na oddziale pulmonologicznym. Na potrzeby badań stworzona została baza danych w programie Microsoft Access, w skład której, między innymi, wchodził kwestionariusz postCOVID_PL, którego zadaniem była ocena 18 objawów w skali liczbowej od 0 co oznaczało to, że pacjent nie miał danego objawu do 5  gdzie pacjent miał problem z objawem w dużym stopniu.

Kwestionariusz został dwukrotnie wpisany do bazy danych pod nazwami: „Utrudnienia w funkcjonowaniu A”, wypełnianym przed rozpoczęciem rehabilitacji oraz „Utrudnienia w funkcjonowaniu B” wypełnianym po jej zakończeniu.

Pacjentom zostały przypisane indywidualne numery identyfikacyjne za pomocą wewnętrznego systemu szpitala. Operacja ta umożliwiła wiarygodną weryfikację wyników oraz ich porównanie. Każdy pacjent przed rozpoczęciem terapii oraz w dniu jej zakończenia został poproszony o wypełnienie dokumentacji medycznej, w skład której wchodziły odpowiednie kwestionariusze.

Dwukrotne zastosowanie kwestionariusza pozwoliło ocenić skuteczność Super Indukcyjnej Stymulacji w terapii oddechowej. Spośród 1500 pacjentów wprowadzonych do bazy danych wybrano rekonwalescentów, u których występowała ostra niewydolność oddechowa, oraz u których nie stwierdzono chorób współistniejących. Wybrano 15 mężczyzn w przedziale wiekowym od 35 roku życia do 63 roku życia, oraz 15 kobiet w przedziale wiekowym od 32 do 69 roku życia. Każdy pacjent został poddany 10 zabiegom Super Indukcyjnej Stymulacji. Zabiegi były wykonywane u pacjentów od 10.08.2020 do 10.02.2021. Pojedyncza sesja zabiegu odbywała się raz dziennie. Rehabilitacje rozpoczęto od protokołu poprawy krążenia, który zakładał wykonanie zabiegu po grzbietowej stronie tułowia zarówno po lewej jak i prawej stronie. Kolejnym zastosowanym protokołem był protokół poprawy oddychania. Pierwsza część protokołu zakładała stymulacje przepony po lewej i prawej stronie, następnie stymulacji uległy mięśnie między żebrowe od strony tylnej oraz bocznej. Po zakończeniu rehabilitacji porównano wyniki zawarte w odpowiednio kwestionariuszach A i B.

Utrudnienia w funkcjonowaniu - kaszel

Średnia arytmetyczna wyników nasilenia objawów przed rozpoczęciem terapii i po jej zakończeniu wynosiła odpowiednio 1,3 i 1,03. Zastosowanie Super Indukcyjnej Stymulacji wykazało, że średnie nasilenie objawów zmniejszyło się o 20,77%.

Wyniki

Zastosowanie Super Indukcyjnej Stymulacji wykazało, że średnie nasilenie kaszlu, bólu w klatce piersiowej, skrócenie oddechu, nasilenie kaszlu z plwociną, pocenia się, bólu głowy, nudności, biegunki, bólu mięśni,  brak apetytu, problemów z koncentracją, problemów z myśleniem, problemów ze spaniem, zmęczenie zmniejszyło się.

Wnioski

Analiza wyników wykazała pozytywny wpływ zastosowanej terapii. Biorąc pod uwagę odpowiedzi udzielone przed i po zakończonej rehabilitacji, stan zdrowia badanych poprawił się o 20,18%. Największe różnice wyników zaobserwowano w przypadku bólu głowy, biegunce, problemu ze spaniem gdzie odpowiednio wynosiły 39,85%, 30,91% oraz 28,57%. Porównanie wyników badań wykazało, że jakość życia pacjentów uległa poprawie.

Przeczytaj całe badanie: Ocena efektów Super Indukcyjnej Stymulacji w fizjoterapii po zakażeniu SARS-CoV-2

Poznaj technologię, o której mowa w artykule: Super Indukcyjna Stymulacja